W każdym momencie zespół wykwalifikowanej kadry chętnie udzieli wyczerpujących informacji, odpowiednich wskazówek i rozwieje wszelkie wątpliwości. Ponadto, w każdym przypadku umożliwiamy Klientom wgląd we wszelakie poczynione działania oraz stwarzamy możliwość nadzoru nad postępami w sprawie.
Ubi ius, ibi onus | gdzie prawo, tam obowiązek.
Obowiązkiem, jaki polskie prawo nakłada na rodziców, jest zagwarantowanie dziecku środków niezbędnych do utrzymania do momentu, w którym będzie ono mogło samodzielnie się utrzymywać. Zazwyczaj samodzielność jest utożsamiana z osiągnięciem pełnoletniości lub zakończeniem edukacji na szczeblu wyższym, czyli po ukończeniu 24. roku życia. Tymczasem kodeks rodzinny i opiekuńczy nie określa bezsprzecznej granicy wieku, w którym dziecko traci przysługujące mu prawo do alimentów. Na rodzicach spoczywa obowiązek łożenia na utrzymanie nawet dorosłego dziecka, jeśli kontynuuje ono naukę lub nie utrzymuje się samodzielnie. W przypadku poważnej, przewlekłej choroby lub niepełnosprawności taka powinność nie wygasa nigdy.
Warto pamiętać, że w określonych sytuacjach tzw. obowiązek alimentacyjny może dotyczyć nie tylko rodziców względem dzieci, ale też dzieci względem rodziców, współmałżonków czy rodzeństwa wzajemnie wobec siebie.
Niemniej najczęściej mamy do czynienia z pierwszym przypadkiem. Alimenty na dziecko (np. urodzone w Lublinie lub innym mieście w Polsce) wynikają bezpośrednio z zasady równej stopy życiowej. Pojęcie to oznacza, że dzieci mają prawo żyć na podobnym poziomie, co rodzice, a zatem ci ostatni powinni zapewnić swoim podopiecznym podobny do własnego standard życia, status materialny.
Z drugiej jednak strony bezrobocie czy wyjątkowo niskie dochody nie zwalniają z obowiązku alimentacyjnego, chociaż wysokość zasądzonych kwot może ulegać zmianie. Nie ustala się jej bowiem na określonym poziomie raz na zawsze.
Do płacenia świadczenia alimentacyjnego powołuje się zazwyczaj jednego z rodziców, gdy dochodzi do separacji lub rozwodu. Wówczas małoletni pozostają przy matce lub ojcu, a strona, która bezpośrednio nie partycypuje w utrzymywaniu dzieci, musi płacić alimenty.
Jak wynika z doświadczenia prawników z naszej kancelarii prawnej (z siedzibą w Lublinie), dość często dochodzi do sytuacji, w której mimo zasądzonych alimentów, rodzic sprawujący opiekę nie może doczekać się należnych pieniędzy. W takim wypadku konieczne okazuje się złożenie odpowiedniego wniosku wraz z orzeczeniem sądu i wszczęcie procedury komorniczej.
Skuteczną opcją bywa też wniesienie wniosku egzekucyjnego bezpośrednio do pracodawcy ojca lub matki dziecka. Zatrudniający może potrącać alimenty na rzecz małoletnich z pensji dłużnika (zobacz: prawnik od długów). Innym sposobem jest egzekucja administracyjna, którą wszczyna organ samorządowy.
Jeśli żadna z powyższych form egzekwowania należności nie przyniesie skutku, pozostaje jeszcze Fundusz Alimentacyjny, jednak prawo do pobierania świadczeń z tego organu zależy od poziomu dochodów.
Poprzez alimenty rozumieć należy cykliczne obowiązujące świadczenia (środki utrzymania) na rzecz osób fizycznych (uprawnionych), do których zobowiązane są inne osoby fizyczne. Jest to stosunek rodzinnoprawny bazujący na modelu obligacyjnym. Wyrokiem sądu orzekane jest prawo do alimentów, a także ich wysokość. Z czego wynika obowiązek alimentacyjny (obowiązek dostarczania środków utrzymania innej osobie)? Przede wszystkim z: małżeństwa, pokrewieństwa i powinowactwa. Rodzice, dziadkowie oraz dzieci, czyli krewni w linii prostej, są zobligowani są do płacenia alimentów w sytuacji, gdy uprawniony, do tego typu świadczeń znajduje się w potrzebie.
Głównym warunkiem, jednakże nie jedynym, który powoduje zaistnienie obowiązku alimentacyjnego, jest pozostawanie osoby uprawnionej w sytuacji niedostatku. Istnienie obowiązku alimentacyjnego rodziców w stosunku do dzieci nie jest uwarunkowane niedostatkiem, zaś brakiem samodzielności dzieci, która jest przeszkodą w zaspokojeniu własnych usprawiedliwionych potrzeb. Obowiązek alimentacyjny trwa przez cały okres niemożności samodzielnego utrzymania się przez dziecko. Może obowiązywać nawet pomimo osiągnięcia przez dziecko pełnoletności (alimenty na dorosłe dziecko).
Na zakres i wysokość świadczeń alimentacyjnych wpływają przede wszystkim dwa aspekty:
Wskazują one na to, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego muszą zostać zaspokojone tylko i wyłącznie w takim zakresie, na jaki pozwalają zarobkowe i majątkowe możliwości zobligowanego do alimentacji, z zastrzeżeniem, że obowiązek alimentacyjny rodziców w stosunku do niesamodzielnego dziecka wymaga, wymaga wypełnienia go nawet kosztem utraty części swojego majątku. Dobro dziecka jest szczególnie chronione w polskim prawie. Artykuł 95 § 3 kro. stanowi, że władza rodzicielska powinna być sprawowana tak, jak wymaga tego dobro dziecka i interes społeczny. Dlatego też rodzice są zobligowani do takiego wykonywania władzy rodzicielskiej, by ich działania odpowiadały przede wszystkim interesom dziecka. Warto również zaznaczyć, że w sytuacji zmiany okoliczności (po obu stronach stosunku alimentacyjnego), obie strony mają prawo żądać zmiany zakresu i wysokości świadczeń alimentacyjnych (podwyższenia lub obniżenia), a niekiedy nawet całkowitego uchylenia obowiązku. W takiej sytuacji warto skorzystać z kompleksowej pomocy prawnej doświadczonych prawników z naszej kancelarii.
W zakresie alimentów Kancelaria UBI IUS oferuje kompleksową pomoc prawną wszystkim klientom. Nasi prawnicy, pracujący w Kancelarii reprezentują klientów w sprawach o alimenty przed sądem, tj. sprawy o podwyższenie, obniżenie, bądź też uchylenie obowiązku alimentacyjnego zarówno na rzecz małoletnich lub pełnoletnich dzieci, również współmałżonka. W dodatku przygotowują dokumentację o zabezpieczenie alimentów, sporządzają różne pisma procesowe, między innymi pozwy o alimenty na dziecko, udzielają porad prawnych, reprezentują interesy klienta w negocjacjach z prawnikiem strony przeciwnej, sporządzają opinie prawne.
Wysokość świadczenia alimentacyjnego, w sytuacji, gdy obie strony nie zawarły ugody, za każdym razem ustalana jest przez sąd. Decyzja odnosząca się do wysokości alimentów powinna być następstwem dokładnej i rzetelnej analizy, która uwzględnia (z jednej strony) potrzeby uprawnionego do alimentów, zaś z drugiej strony możliwości zarobkowe wraz ze źródłami utrzymania osoby zobligowanej do ich płacenia. Należy podkreślić, że nie są to główne i rzeczywiście osiągane dochody, a realne możliwości zarobkowe zobowiązanego, biorąc pod uwagę wykorzystanie całości jego zdolności i umiejętności.
Decyzja w związku z wysokością zasądzonych alimentów powinna stanowić kompromis między rzeczywistymi potrzebami dziecka lub innego uprawnionego członka rodziny, a zdolnością finansową zobligowanego do pobierania alimentów. Sąd powinien władać rzetelnymi materiałami dowodowymi na wydatki w stosunku do osoby uprawnionej do alimentów oraz dokumentami potwierdzającymi dochody zobowiązanego, jego doświadczenie zawodowe i wykształcenie. Istotne jest zbadanie rzeczywistych dochodów osób o zbliżonych kwalifikacjach osiąganych w danym obszarze. Niestety, może zdarzyć się, że podczas rozwodu sąd nie będzie miał czasu na dokładne zbadanie kwestii alimentów, biorąc pod uwagę ustalenie kwestii winy za rozwód, władzę rodzicielską, czy też kontakty z dzieckiem. Zazwyczaj każda strona chce wywalczyć dla siebie jak najwięcej, co również doprowadza do rozmycia faktycznych dowodów. W tejże sytuacji warto po upływie jakiegoś czasu, zwrócić się do prawnika o stosowną pomoc prawną przy ustalaniu innej wysokości orzeczonego obowiązku alimentacyjnego. Prawnik rozwodowy pomoże poprzeć odpowiednią dokumentacją (przed sądem) realne potrzeby osoby uprawnionej do alimentów, przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na koszty edukacji, leczenia, rozrywki, wychowania, a także innych koniecznych do życia potrzeb, uwzględniając osobiste zaangażowanie każdego z rodziców w trakcie kontaktowania się z dzieckiem, co również powinno mieć odzwierciedlenie w kwotach alimentów.
Pomożemy Ci uzyskać najwyższe odszkodowanie i zadośćuczynienie
Zadzwoń do nas – oddzwonimy!