Zniesienie współwłasności majątkowej

Według przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego prawem każdego z małżonków jest wystąpienie z żądaniem o zniesienie współwłasności majątkowej małżeńskiej, jeśli istnieją ku temu ważne powody. Za istotne motywy uznaje się między innymi: trwonienie lub zadłużanie wspólnego majątku, alkoholizm, skłonność do hazardu, długotrwałą separację albo inne sytuacje zagrażające interesowi majątkowemu jednego ze współmałżonków lub naruszające dobro rodziny. W niektórych, wyjątkowych wypadkach dopuszczalne jest nawet ustanowienie rozdzielności z datą wsteczną, czyli od dnia wcześniejszego niż termin wytoczenia powództwa. Dzieje się tak zwykle wtedy, gdy małżonkowie już od pewnego czasu żyją w rozłączeniu mimo pozostawania we wspólności majątkowej (niezależnie ustawowej czy umownej).

Co ciekawe, o zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej wystąpić może nawet ta strona, która jest wyłącznie winna rozkładu pożycia lub separacji, a która nie uzyskała rozwodu z powodu sprzeciwu współmałżonka. Takie prawo mogą mieć również wierzyciele, jeśli tylko wykażą, że do ściągnięcia prawnie stwierdzonego długu (stwierdzonego przez wyrok z klauzulą wykonalności albo poprzez inny tytuł wykonawczy) konieczny jest podział majątku.

Zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej można dokonać w drodze pozwu, który należy złożyć w sądzie rejonowym właściwym dla ostatniego miejsca zamieszkania małżonków, o ile przynajmniej jedno z nich nadal pozostaje w tym okręgu. Jeśli żadne z nich nie mieszka już w tym rejonie, wówczas wniosek składa się w sądzie właściwym dla miejsca zamieszkania pozwanego, a jeśli i to nie jest możliwe – w miejscu właściwym dla miejsca zamieszkania powoda.
Opłata sądowa, jaką powód musi uiścić przy wnoszeniu pozwu o zniesienie współwłasności majątkowej małżeńskiej, wynosi 200 złotych. W dokumencie należy zamieścić dane osobowe, jasno wyrazić swoje żądanie i napisać uzasadnienie, które potwierdzałoby konieczność orzeczenia rozdzielności. Na pozwie musi też znaleźć się podpis powoda.