Zadośćuczynienie za zdradę małżeńską
Zdrada małżeńska zawsze budzi wiele negatywnych emocji, a nawet stanowi wydarzenie traumatyczne. Powszechnie uważana jest za brak lojalności i wierności, wiąże się z utratą zaufania do współmałżonka, zawiedzionymi oczekiwaniami i wspólnymi planami i w wielu przypadkach prowadzi do rozwodu.
Obowiązek dochowania wierności małżeńskiej wiąże się z tradycją, religią i moralnością, ale również wynika z przepisów polskiego prawa. Naruszenie tego obowiązku uważane jest wiec za działanie bezprawne.
Artykuł 23 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakłada, iż małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Przede wszystkim są zobowiązani do wspólnego pożycia (rozumianego jako spółkowanie cielesne małżonków, utrzymywanie więzi uczuciowej i gospodarczej – wspólne prowadzenie i dbanie o gospodarstwo domowe, wzajemnej pomocy, wierności i współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Zdrada jest nie tylko złamaniem przysięgi małżeńskiej i niedopełnieniem obowiązku, ale również naruszeniem dobra osobistego. Jeśli zdradzony małżonek wykaże przed sądem, iż naruszone zostały jego dobra osobiste np. w postaci dobrego imienia, wolności osobistej, więzi rodzinnych, szacunku do samego siebie lub szacunku otoczenia, ma szansę na otrzymanie zadośćuczynienia. Oczywiście należy podkreślić, że każdy przypadek analizowany jest osobno.
Czy osoba trzecia może również ponieść odpowiedzialność?
Zdradzony małżonek powinien skierować roszczenie przeciwko sprawcy naruszenia dóbr osobistych, czyli partnera (męża, żony), który dopuścił się zdrady. Jednakże może on również wystosować je względem osoby trzeciej, która do zdrady się przyczyniła, a w konsekwencji do naruszania zasad współżycia społecznego, stanowiących fundamenty związku i rodziny oraz rozpadu małżeństwa. Zadośćuczynienia można dochodzić w zwykłym postępowaniu cywilnym. Warto skorzystać z pomocy prawnej prawnika, który przeprowadzi przez ten proces.
